Ze kocht een soort sigaretten die ik nog niet vaak had hoeven pakken. Toen ik dat tegen haar zei, voelde ik het al aan. Ik weet niet wat er voor zorgt dat iemand binnen een minuut zo open en kwetsbaar durft te zijn. Misschien is het de afstand; zij kent mij niet en ik haar niet. Ik ben in ieder geval dankbaar voor het vertrouwen.
🚬
In een paar zinnen werd het duidelijk. 'Eigenlijk rookte ik niet meer. Ik ben dertig jaar getrouwd. Een paar jaar geleden ging hij al vreemd, dat had ik hem vergeven. Maar pas geleden kwam ik erachter dat hij met een goede vriendin een relatie was begonnen. Hij woont nu bij haar.'
🚬
Voor me stond een vrouw met een gebroken hart. Ik zag in haar ogen dat de fundering onder haar leven was weggeslagen. 'Zo verdrietig dat hij niet eerlijk heeft durven zijn.' zei ik. 'Ik zou, als ik u was, gewoon lekker even door roken. Dat is gewoon nodig nu.' Ze moest oprecht lachen en zei dat ze mijn advies zou opvolgen.
🚬
De liefde. Liefde. Ik heb geen idee waarom haar man er voor gekozen heeft om zijn onvrede verborgen te houden en zijn hart voor haar te sluiten. Iedereen heeft een verhaal. Vaak die als een rode draad door je leven loopt, en misschien nog wel vaker een verhaal dat generatie op generatie onverhoopt wordt 'doorverteld'.
🚬
Laatst vond ik 'het handboek voor de liefde' op de weggeefplek in het appartementencomplex waar ik woon. Er poppen dan gelijk vragen in mij op. Heeft de vorige eigenaar dan nu door hoe liefde werkt en is hij of zij geslaagd? En wat is geslaagd überhaupt als het gaat om liefde? Ik werd in ieder geval nieuwsgierig genoeg om het boek zelf ook te gaan lezen.
🚬
Ik snap nog weinig van liefde, denk ik. Ik voel me in ieder geval nog ongeslaagd. Het handboek staat vol met zelfliefde voelen en alleen liefde geven. Moeten we alles wat een ander ons geeft of misschien juist niet geeft met de mantel der liefde bedekken? Of is het de bedoeling dat je liefdevol iemand loslaat zodat degene (en jijzelf ook) de kans heeft om 'de ware' tegen te komen waarbij de relatie voelt als een zondagochtend?
🚬
Het laatste is wat ik wel graag zou willen. Een (ge)liefde die voelt als een luie kalme zondagochtend. Zo eentje waar je glimlachend van je boek opkijkt en vraagt: 'Wil jij nog een bakkie?'. Waarop hij dan net zo lachend antwoord: 'Graag en heb je zin om vanmiddag te wandelen?'. Ik lees nog even verder in het handboek voor de liefde. Wie weet kom ik het ultieme antwoord op mijn vragen nog tegen.
Reactie plaatsen
Reacties