Waar zit geluk in?

De verstandigste

Toen hij appte: 'Laat ik maar de verstandigste zijn. Nee, ik wil niet dat je komt.' ontplofte ik. SERIEUS?!! Je gaat mij vertellen wat wel of niet verstandig is? Mij? Volwassen vrouw van 47? Ik was klaar voor vertrek en moest dus alles laten vallen. Wat in mijn hoofd zat, zou niet gaan gebeuren. Maar die beslissing had ik niet genomen. Sterker nog; een ander bepaalde dat zelfs op ouderlijke wijze voor mij.

Tegendraads Nu ben ik altijd al wars van autoriteit geweest. Ik wil niet dat iemand mij verteld wat ik wel of wat ik niet moet doen. En al zeker niet hoe ik het moet doen. Je mag suggesties geven, of je wat advies. Alhoewel ik daar ook wel moeite mee heb, als ik er niet om gevraagd heb. Zeker, het is interessant om te onderzoeken waar mijn tegendraadsheid vandaan komt. Aan de andere kant heeft het mij ook zo veel gebracht. Onafhankelijkheid in mijn denken en doen waardoor mijn creativiteit ongekend is en kan zijn. Daarom durf ik bijvoorbeeld ook heel persoonlijke blogs te schrijven en te delen. Enfin, hier gaat het mij dit keer niet om.

Ik heb gelijk! Het scheelde bijna niets of ik had mijn mobiel keihard in een hoek gegooid. Maar ik had nog wel wat omgevingsbewustzijn en besef van het gedoe wat door een kapotte telefoon zou ontstaan. Razend tikte ik mijn protest: 'Had je dat niet meteen kunnen zeggen?' En 'Redeneer vanuit jezelf als je iets niet wil maar zeg niet dat ik niet verstandig ben!' Maar mijn woorden kwamen niet aan. Ik kreeg mijn punt niet duidelijk. Ik versterkte zelfs gedrag om zich op te stellen als ouder. Maar ooooooooooooh wat wilde ik graag mijn gelijk. Nee, ik had al helemaal geen zin meer om naar hem toe te gaan. Daar was ik al klaar mee. Maar ik wilde heel graag duidelijk maken dat je niet bij mij je als een vader of moeder moet opstellen en me als een klein kind in een hoek moet zetten. Alleen lukte dat dus voor geen meter.

Afstand Dit is zo'n moment waarin ik inderdaad had kunnen doorgaan voor mijn gelijk. Gezien de woorden die hij gebruikte, heb ik dat ook. Vind ik. Natuurlijk. 😄 Maar of ik er nou zoveel gelukkiger van zou worden?Op dat moment? Met al mijn boosheid. Er flitste een mooie vraag door mijn hoofd heen: ga ik voor mijn gelijk of mijn geluk? Ik stopte met appen en ik nam even afstand. Na een tijdje vroeg ik of hij het goed vond om hier live op terug te komen. Zodat ik kan vertellen wat er bij gebeurd als je je als ouder naar mij toe opstelt en dat ik dat niet fijn vind. Maar dat ik ook kan horen en zien met welke intentie hij dat deed. Zodat het een gesprek wordt. Een volwassen gesprek tussen twee volwassen mensen. Is het een keus? Geluk zit 'm dus in dit geval in een keuze. Door niet mijn gedrag af te laten hangen van een ander en door te gaan in mijn razernij maar er uit te stappen. Het is oefenen. Want soms schiet ik nog zo in mijn boosheid dat ik daar net iets te lang in blijf hangen. En weet je, dacht ik laatst, is mijn geluk niet altijd en op alle gebieden een keuze? Wil je nog meer vragen die je een stap verder kunnen helpen? Kijk dan op www.hetleuksteboekooit.nl